DUYGU مي‌ گه:

زیر باران بیا قدم بزنیم...حرف نشنیده ای به هم بزنیم...
نو بگوییم و نو بیندیشیم...عادت كهنه را به هم بزنیم...
و زباران كمی بیاموزیم...كه بباریم و حرف كم بزنیم...
كم بباریم اگر، ولی همه جا...عالمی را به چهره نم بزنیم...
چتر را تا كنیم و خیس شویم...لحظه ای پشت پا به غم بزنیم...
سخن از عشق خود بخود زیباست...سخن عاشقانه ای به هم بزنیم...
قلم زندگی به دست دل است...زندگی را بیا رقم بزنیم...
«سالكم» قطره ها در انتظار تواند...زیر بـــاران بیا قـــدم بزنیم...

پاسخ : عاااالی

DUYGU مي‌ گه:

آه جز آینه ای کهنه مرا همدم نیست
پیش چشمان خودت اشک بریزی کم نیست

یک خود آزاری زیباست که من تنهایم
لذتی هست در این زخم که در مرهم نیست

اشتیاقی به گشوده شدن این گره نیست
ور نه تنهایی من که گره اش محکم نیست

من از این فاصله ها هیچ ندارم گله ای
هر چه تقدیر نوشتست بیفتد غم نیست

لذتی نیست اگر درد نباشد قبلش
لذتی بیشتر از شور پس از ماتم نیست

بی سبب درد که هم قافیه با مرد نشد
آدم بی غم و بی درد دگر آدم نیست

تو نبین ساکت و ارام نشستم کنجی
حرف نا گفته زیاد است ولی محرم نیست

پاسخ :

DUYGU مي‌ گه:

نسیم یاد تو می وزد
هر صبحدم ...
و من ؛
چون قاصدکی سبکبال ؛
تا رویای تو پَر می کشم
کاش دستان تو ؛
چون کودکی چموش و بازیگوش ؛
مرا در آغوش می کشید !...

پاسخ : عالی مثل همیشه