حالِ خرابِ
حضرتِ پاییز مالِ من
شأنِ نزولِ
سوره ی باران به نامِ تو
تنها نه من
به مهرِتو آذر به جان شدم
دلتنگیِ
دقایقِ  آبان به نامِ تو....

بسکه محو چشمهایت بودم

 و چشمم ندید

چال روی گونه ات

 بدجور  

پایم را شکست...

https://t.me/coffee_Life

چنان دل بسته ام کردی ،


که با چشم خودم دیدم


خودم میرفتم اما ‌،


 سایه ام با من نمی آمد.

telegram.me/coffee_life

تو بهترین آرزوی منی

نباشی بی تو میمیرم

بی روح میشه دنیا من

این دیووونه دوستت داره هنوز

روز های این دیووونه رو هم رنگ تاریکی نکن

مسیر غصه هات با راه دلم یکی نکن

ای بهترین بهونه من

 دلـم"

بهــانه ی "تـــو" را دارد!

تــــو می دانــی بهانه چیست؟!

بهــانه...

همان است که شب ها خواب از چشم من می دزدد...

بهــانه ...

همان است که روزها میـان انبـوهی از آدم ها،

چشمانم را پـــی تو می گرداند.

بهــــانه...

همان صبری است که به لبانم سکـــوت می دهد

تا گلایه ای نکنم از "نبـودنت"

قشنگ ترین بهانه ی منی

با فکر تو راهی میشم تو هر خیابون

دنبال رد پای تو به زیر بارون

این شهر بعد تو برام بدجوری سرده

نیستی و این دوری منو دیوونه کرده

نیستیو خاطرت هنوز برام عزیزه

اون کوهی که پشت تو بود داره میریزه

بعد تو من تنهاترین آدم دنیام

ﺩﻟـﻢ ﺗﻨﮓ ﺷـﺪﻩ ﺑﺮﺍیت ……

ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺷـﻮﺩ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾـﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﺘﻨـــــﮕﯽ

ﺩﻟﺘﻨـــــﮕﯽ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺩﻫــﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘـﻪ ……

ﺟﺎﯾﯽ می گـذﺍﺭﻡ ﮐـﻪ ﺷﺎﯾـﺪ ﯾـــــﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔـﺬﺭ ﮐﻨﯽ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ …..!!!

ﻭ ﮐﺎﺵ ﺑﺪﺍﻧـﯽ ﮐـــــﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣـــــﻦ ﺗـــــﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍی …….

ﺗـــــﻮﯾﯽ ﮐـــــﻪ ﺍﮔـــــﺮ میتوانستم  ﻧﺸﺎﻧﺖ می داﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻤـــــﻪ ﻭ

می گفتـم :

ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧـــــﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿـــــد ……..

ﺗﻤـﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣـــــﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧـﻮﺩﺵ ﻧﻤـﯽ ﺩﺍﻧـــــﺪ …….!!!

ســـاده ام مثل کبوتـــر

که به دیــوار تــو عادت دارم

تــو مـرا دانــه دهی یـا ندهی

آب دهی یـــا نــدهی

چون به دیوار تــو عادت دارم...

هر کجا بــال بگیرم به تو بر میگردم.

هر کـجا آب ببینم.هر کجا دانه ببینم

هر کــــجـــا کـــوچ کنم

آشیانم سر این دیوار است

من بــه دیــوار تــو عادت دارم

من بــه این سایه دیوار ارادت دارم

تـو بـه من سنگ زنی یا نزنی من هستم.

تـــو مـــرا آب نــده

تـــو مــرا دانـــه نــده

بـــه خــدا هیچ نــخواهم.

تــو فقط سنگ نــزن.................میرنجم.

فریـاد زدم دوستـت دارم ،صدایـم را نشنیدی  

اعتراف کردم که عــاشقم،جرمم را بـاور نکردی

گفتم بی تــو می میرم،لــبخندی تـلخ زدی

از دلتنگی ات اشک ریختم ،چشمهای خیسم را ندیدی

 چگونه بگویم که دوستت دارم تـا تو نیز در جواب بگویی

مــن هــم  دوسـتــت دارم ...

چـگونـه بگویم که بـی تــو زنـدگی بـرایم عذاب است

 تــا تــو نـیـز مـــرا درک کنی

آشیانــه ای کــه در قــلـبــت سـاختـه ام

تبدیل  بــه قفسی شده  که تـا آخر در اینجا گرفتارم

گرفتــار عـشـقـی کــه بـــاور نـــدارد مــرا

فکر میکند که این عـشـق ،مـثـل عشقهای دیگر ایـن زمانه خیالیست !

ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﮕُﺬﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﯽ!

ﺑﻪ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺑﻴﺎ، ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺒﻴﻦ

ﺟﻮﺍﺏِ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻟــﺪﺍﺩﮔﯽ ﺍﻳــﻦ ﻧﻴﺴﺖ

ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺭﺟﺰ ﻧﺨﻮﺍﻥ ...ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺘﻢ

عــــــاشــقـــم ...

ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﻡ ... ﺍﺣــﺴــﺎﺱ ﺩﺍﺭﻡ ...

ﺧﻴﻠﯽ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧـــﺎﮎ ﻛﻨﻢ

ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺧﻴﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺩﻟﻢ ﻏﺰﻝِ ﻏﻢ ﻣﯽ ﺳُﺮﺍﻳﺪ

ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﯽ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺲ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ

ﺣــﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯﺕ ﺩﻳــﺪﻧــﯽ ست

ﺩﻧـــﻴـــﺎﺳﺖ...

ﺗــﻮ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ عـــاشق میشی